Hoge ontslagvergoeding bij ontslag wegens zwangerschap

Mevrouw Meekers is in verwachting van haar tweede kindje als zij met haar werkgever afspreekt dat zij na haar bevallingsverlof geen vijf, maar nog maar drie dagen per week zal werken.

Twee weken voor zij weer aan het werk zou moeten gaan, neemt mevrouw Meekers contact op met haar werkgever om een aantal afspraken te maken over haar werkhervatting. Tot haar schrik deelt haar werkgever haar mee dat haar functie vervallen is omdat haar werkzaamheden zijn verdeeld over een aantal collega’s. De werkgever stelt voor om het dienstverband met wederzijds goedvinden te beëindigen. Omdat mevrouw Meekers drie jaar in dienst is, biedt hij aan om haar een ontslagvergoeding uit te keren van drie bruto maandsalarissen.

Mevrouw Meekers laat gelijk weten het niet eens te zijn met deze gang van zaken. Via een arbeidsrechtadvocaat dringt zij aan om haar eigen werkzaamheden weer te mogen verrichten. Omdat haar werkgever dit blijft weigeren, start mevrouw Meekers in overleg met haar advocaat een kort geding procedure.

Kort voordat beide partijen zich bij de rechter moeten melden neemt de advocaat van de werkgever contact op met de advocaat van mevrouw Meekers. De werkgever stelt nogmaals voor om het dienstverband met wederzijds goedvinden te beëindigen. Mevrouw Meekers is het nog steeds oneens met de werkwijze van de werkgever, maar heeft inmiddels weinig vertrouwen meer in een verdere prettige samenwerking. Juist omdat het ontslagmotief van de werkgever direct verband houdt met de zwangerschap van mevrouw Meekers is een hogere ontslagvergoeding dan normaal op zijn plaats. Uiteindelijk stemt mevrouw Meekers in met haar ontslag op voorwaarde dat zij een ontslagvergoeding ontvangt van zes bruto maandsalarissen.