Nul-urencontract is arbeidsovereenkomst

De heer Versteeg werkt met ingang van 1 januari op basis van een nul-urencontract bij een verhuisbedrijf. De bedoeling is dat de heer Versteeg incidenteel zal invallen bij verhuiswerkzaamheden als er sprake is van ziekte of verlof van andere vaste medewerkers. In het contract staat opgenomen dat de heer Versteeg niet verplicht is om aan een oproep ook gehoor te geven.

In de praktijk blijkt al snel dat de heer Versteeg niet incidenteel wordt ingezet, maar structureel. Hij werkt ongeveer 10 uur per week. Na vijf maanden krijgt de heer Versteeg van het verhuisbedrijf te horen dat hij niet meer zal worden opgeroepen.

De heer Versteeg laat het hier niet bij zitten en schrijft zijn werkgever een brief dat hij zijn werkzaamheden wil voortzetten. Ook geeft de heer Versteeg in deze brief aan dat er volgens hem inmiddels sprake is van een volwaardige arbeidsovereenkomst voor de duur van 10 uur per week. Hij verzoekt zijn werkgever dan ook om de loonbetaling voort te zetten.

De werkgever laat weten hier niet mee akkoord te gaan en er volgt een gerechtelijke procedure. De rechter stelt de heer Versteeg in het gelijk met de overweging dat de oproepovereenkomst geëvolueerd is tot een parttime arbeidsovereenkomst. Volgens de rechter blijkt uit de urenstaten dat er sprake is van een structureel en gelijkmatig werkpatroon (10 uur per week) en dat de heer Versteeg niet alleen, zoals de bedoeling was, is ingezet als invaller. De rechter komt tot de slotsom dat er een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd ontstaan is en dat de werkgever om die reden de heer Versteeg in staat moet stellen zijn werkzaamheden te hervatten. Ook moet de werkgever het loon van de heer Versteeg normaal doorbetalen.