Zorgverzekeringswet: Veelgestelde vragen

Nee. Aanvullende verzekeringen vallen niet onder de werking van de Zorgverzekeringswet (Zvw). U bent dus niet verplicht om een aanvullende verzekering af te sluiten. Afhankelijk van uw persoonlijke situatie kunt u daar wel vrijwillig voor kiezen.

Opzeggen van uw zorgverzekering kan tot en met 31 december. Let erop dat de opzegging dan ook daadwerkelijk op 31 december bij de zorgverzekeraar moet zijn.

Als u een betalingsachterstand heeft en de zorgverzekeraar heeft u daarvoor aangemaand, kunt u de zorgverzekering niet opzeggen totdat u de premie en incassokosten betaald heeft. U kunt in deze situatie wel weer opzeggen als de zorgverzekeraar de dekking van de zorgverzekering heeft geschorst of de verzekeraar binnen twee weken laat weten de opzegging te bevestigen.

Als u de zorgverzekering heeft opgezegd, dan moet de nieuwe zorgverzekering uiterlijk 31 januari afgesloten zijn. De nieuwe zorgverzekering gaat dan met terugwerkende kracht in per 1 januari. Bent u te laat met het afsluiten van een nieuwe zorgverzekering, dan kan de zorgverzekeraar u een boete opleggen.

Voor aanvullende verzekeringen kunnen afwijkende opzegtermijnen gelden. Deze kunt u nalezen in de verzekeringsvoorwaarden van uw aanvullende verzekering

 Ja. Uw zorgverzekering en aanvullende verzekeringen kunt u bij verschillende zorgverzekeraars afsluiten. De voorwaarden voor acceptatie zijn echter afhankelijk van het beleid van de zorgverzekeraar.

Bovendien kan de premie voor een aparte aanvullende verzekering hoger zijn dan wanneer deze in combinatie met een zorgverzekering wordt afgesloten. Ook niet elke verzekeraar biedt de mogelijkheid om alleen een aanvullende verzekering af te sluiten.

Ja, de zorgverzekering is een individuele verzekering. U kunt dus beiden uw eigen zorgverzekeraar en zorgverzekering kiezen. Het principe van meeverzekeren zoals dat bij het ziekenfonds of ambtenarenregeling mogelijk was, is vervallen. Elk lid van een gezin kan dus bij een andere verzekeraar verzekerd zijn.

De overheid stelt jaarlijks de inhoud van het basispakket vast. De bedoeling van dit basispakket is dat u hiermee toegang heeft tot de (meest) noodzakelijke gezondheidszorg. Het basispakket is dus bij elke zorgverzekeraar precies hetzelfde.

U kunt op de website van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport meer in detail lezen wat er wel en wat er niet in het basispakket valt. In het algemeen heeft u met het basispakket recht op:

• geneesmiddelen
• huisarts, ziekenhuis en medische specialistische zorg
• hulp in het buitenland
• hulpmiddelen
• tandheelkundige hulp (beperkt)
• therapieën (beperkt)
• verpleging, verzorging en begeleiding
• ziekenvervoer
• behandelingen in verband met zwangerschap en bevalling

Gaat u op vakantie naar het buitenland, dan moet u goed naar uw verzekeringen kijken. Ontstaan er problemen in het buitenland, dan kunnen deze leiden tot veel inspanningen en hoge kosten.

Uw zorgverzekering kent een werelddekking, maar de hoogte van de vergoeding is niet onbeperkt. Spoedeisende medische zorg in een EU-lidstaat of verdragsland is in principe gedekt volgens de regels van de plaatselijke sociale ziektekostenverzekering. Gaat u naar een land buiten de EU of een niet-verdragsland, dan geldt een maximering tot de Nederlandse tarieven.

Heeft u een reisverzekering, dan dekt deze verzekering in het algemeen de meerkosten van een medische behandeling in het buitenland (als u ziektekosten meeverzekerd heeft). Gaat u op vakantie naar een land buiten de EU, dan is verzekering van deze meerkosten aan te raden.

Binnen de EU bestaan er ook grote verschillen in omvang van de verzekerde aanspraken. Valt de genoten zorg buiten het verzekerde pakket van het vakantieland en zijn de kosten hoger dan die in Nederland, dan blijft het verschil voor uw rekening, tenzij dit gedekt is door een reisverzekering.

De meeste reisverzekeringen kennen de bepaling dat eerst de zorgverzekering moet worden aangesproken. Buiten de EU kan het zijn dat u de kosten zelf moet voorschieten om deze daarna bij de zorgverzekeraar te declareren. U dient er hierbij rekening mee te houden dat de zorgverzekering soms een eigen risico kent.

De reisverzekeraar zal de binnen dit eigen risico vallende kosten meestal niet vergoeden. Het eigen risico is immers een keuze van de verzekerde geweest, waardoor u een lagere premie betaalt.

De wettelijk geregelde werkgeversbijdrage heeft uitsluitend betrekking op de zogenaamde inkomensafhankelijke bijdrage, niet op de nominale premie.

Wel kan de werkgever in het kader van de secundaire arbeidsvoorwaarden een bijdrage leveren in de nominale premie of de premie voor de aanvullende verzekering. Maar dit is dus niet wettelijk verplicht.

Mogelijk betaalt u te veel inkomensafhankelijke bijdrage. Bijvoorbeeld omdat u twee werkgevers of uitkerende instantie hebt. Alle werkgevers en uitkeringsinstanties moeten de bijdrage inhouden. Maar de bijdrage is gebonden aan een maximum.

Komt uw totale inkomen boven dit bedrag uit, en heeft u twee werkgevers of uitkerende instanties, dan kan er te veel worden ingehouden. Het te veel betaalde krijgt u in het volgende jaar automatisch terug van de Belastingdienst of van de werkgever/uitkerende instantie.

Nee. Het eigen risico geldt niet voor:

-Zorg voor kinderen jonger dan 18 jaar

-Bezoek aan de huisarts. U kunt zo vaak als u wilt naar de huisarts zonder dat u hier een eigen risico voor hoeft te betalen. Maar voor de zorg die de huisarts voorschrijft, zoals medicijnen en laboratoriumonderzoeken is het eigen risico wel van toepassing.

-Zorg in verband met zwangerschap, verloskundige zorg en kraamzorg

-Vrijwel alle tandheelkundige zorg voor jongeren tot 22 jaar

-Zorg die vergoed worden vanuit de aanvullende verzekering bijvoorbeeld de tandarts of fysiotherapeut

-Eigen bijdragen die u voor bepaalde medische zorg moet betalen. Maar, de resterende kosten van die zorg tellen wel weer mee voor het verplichte eigen risico.