Letselschade: hoe wordt de schade vastgesteld?

Het vaststellen (in vaktaal: begroten) van de schade is misschien wel het belangrijkste onderdeel van het schaderegelingsproces. Uitgangspunt is de regel dat u als slachtoffer in de situatie moet worden gebracht waarin u zou verkeren als het ongeval niet zou hebben plaatsgevonden. Dit is natuurlijk nooit helemaal mogelijk, maar dit houdt wel in dat in principe (bijna) alle schade die aan het ongeval toe te rekenen is, door de tegenpartij vergoed moet worden.

Tot zover de theorie. In de praktijk blijkt het nogal eens lastig om precies vast te stellen welke schadeposten en in welke omvang aan het ongeval toe te rekenen zijn.

Dat hangt ook samen met uw medische situatie. Als u zich op het standpunt stelt dat u voor het ongeval goed gezond was en tot van alles in staat en daarna niet meer, moet u dat nog wel aantonen. In sommige gevallen zal de tegenpartij zich op het standpunt stellen dat het met uw medische beperkingen wel meevalt. Naar mate het letsel zich bovendien moeilijker laat vaststellen – bijvoorbeeld bij whiplash – is de kans groter dat de tegenpartij de omvang van de met het letsel gemoeide schade zal betwisten.

Een andere bron van discussie is de toekomstige schade. Het kan zijn dat het letsel beperkingen meebrengt voor het verrichten van bijvoorbeeld huishoudelijke hulp. Die schadepost loopt in de toekomst door, net als bijvoorbeeld blijvende arbeidsongeschiktheid.

Uw belangenbehartiger zal proberen over al deze zaken overeenstemming te bereiken met de verzekeraar of diens vertegenwoordiger. Men spreekt van overeenstemming op uitgangspunten. Als partijen het eens zijn over de uitgangspunten (welke schadeposten komen wel voor vergoeding in aanmerking en welke niet), dan kan de schade verder berekend gaan worden.

Voor het concreet berekenen van alle schadeposten bestaan speciale rekenprogramma’s. Er zijn zelfs deskundigen die zich volledig hebben gespecialiseerd in het maken van dergelijke berekeningen.