RSI (klachten aan gewrichten door chronische overbelasting)

RSI staat voor Repetitive Strain Injury. Van RSI is sprake indien iemand als gevolg van bepaalde zich steeds herhalende werkzaamheden lichamelijke klachten krijgt. Een bekende vorm is de zogenaamde ‘muisarm’.

Uw werkgever is alleen dan aansprakelijk als het voldoende duidelijk is dat uw klachten in verband staan met uw werkzaamheden. Als u te maken krijgt met RSI-achtige klachten (denk nek-, schouder, arm- en polsklachten) en u vermoed dat dit met uw werk te maken kan hebben, verzamel dan zoveel mogelijk informatie waaruit dit verband kan blijken:

• maak bij uw werkgever (en bedrijfsarts) schriftelijk (of per e-mail) melding van uw klachten
• verzamel en bewaar rapportages van (bedrijfs)arts, fysiotherapeut of behandelcentrum voor RSI-patiënten
• fotografeer uw werkplek en sta er bij stil of er collega’s zijn die als getuige een verklaring kunnen afleggen over de aard van uw werkzaamheden
• neem contact op met de RSI-patiëntenvereniging

Als duidelijk wordt dat de RSI-klachten zijn ontstaan in de uitoefening van de werkzaamheden, is het vervolgens de vraag of uw werkgever voldaan heeft aan de eisen die in het algemeen gelden voor beeldschermwerk.

Voor beeldschermwerk gelden bepaalde normen die een werkgever moet naleven. Zo moet uw werkgever ervoor zorgen dat beeldschermwerk zoveel mogelijk gespreid plaatsvindt en dat u dit werk kunt afwisselen met andere werkzaamheden.

Ook moeten er voldoende rustpauzes zijn tussen het beeldschermwerk door. Als uw werkgever deze normen onvoldoende heeft nageleefd, kunt u uw werkgever aanspreken op de door u geleden schade.

Een voorbeeld.

Werkgever aansprakelijk voor RSI-schade werknemer

Carolien werkt veel met de computer. Als zij zich op een dag door gewrichtsklachten ziek meldt, stelt de bedrijfsarts vast dat de klachten van Carolien op RSI wijzen. Carolien stelt haar werkgever aansprakelijk, maar deze weigert de aansprakelijkheid te erkennen. De zaak komt voor de rechter.

De rechter komt tot het oordeel dat er een causaal (oorzakelijk) verband is tussen de klachten van Carolien en haar werkzaamheden bij deze werkgever. Uit door oud-collega’s afgelegde verklaringen blijkt dat Carolien een groot gedeelte van haar werktijd aan beeldschermwerk besteedde.

Uit het rapport van de revalidatiearts volgt dat de werkdruk door Carolien als hoog werd ervaren. Carolien heeft daarvoor ook een verklaring gegeven, namelijk dat tijdens haar stageperiode een deel van haar werk verloren is gegaan als gevolg van een computercrash. Dat leidde ertoe dat veel computerwerk opnieuw moest worden gedaan.

Ook heeft Carolien erop gewezen dat zij haar stageopdrachten heeft afgerond in de periode waarin zij al met haar reguliere werk was begonnen. Van belang is verder dat Carolien voorafgaand aan haar werkzaamheden voor de werkgever altijd gezond was en dat de bedrijfsarts de vraag of persoonlijke eigenschappen hebben bijgedragen aan de ziekte ontkennend heeft beantwoord.

Als het gaat om de zorgplicht overweegt het de rechter dat Carolien bij de werkgever aan een niet-verstelbaar bureau heeft gewerkt, waar zij haar stoel niet goed kon aanschuiven. De werkplek waar Carolien een gedeelte van de tijd werd gedetacheerd, voldeed ook niet aan de ergonomische maatstaven evenmin als de thuiswerkplek.

De werkgever was daarvoor wel verantwoordelijk, nu Carolien van de werkgever een computer ter beschikking had gekregen en toestemming had om thuis werk te verrichten. Ook heeft Carolien geen instructies van de werkgever gekregen over de risico’s van beeldschermwerk.

Door al deze omstandigheden komt de rechter tot het eindoordeel dat de werkgever aansprakelijk is en de schade van Carolien moet vergoeden.

Werkgever o.a.aansprakelijk voor RSI door tekort aan pauzes

Een werkneemster verricht repeterend werk dat arm- en schouderbelastend is en RSI tot gevolg heeft. Zij stelt haar werkgever aansprakelijk.

Volgens de rechter heeft de werkgever in strijd gehandeld met de Arbeidsomstandighedenwet omdat de werkneemster steeds gedurende 1 uur en 45 minuten ononderbroken dezelfde monotone en tempogebonden taak moest verrichten, zonder pauzes of taakroulaties tussendoor.

Het dagelijks verkeren in een bepaalde werksituatie zal er volgens de rechter toe leiden dat medewerkers de lichamelijke belasting min of meer bij hun werk vinden horen en daardoor minder snel over hun arbeidsomstandigheden bij hun werkgever zullen klagen.

Werkgevers moeten hier volgens de rechter rekening mee houden en hun werknemers hier zonodig op attent (blijven) maken. Bovendien is het de eigen verplichting van de werkgever om zorg te dragen voor de veiligheid en gezondheid van de medewerkers en om een zo goed mogelijk arbeidsomstandighedenbeleid te voeren.

De werkgever wordt dan ook veroordeeld om de schade van de werkneemster te vergoeden. Ondanks het feit dat er duidelijke voorschriften bestaan ter voorkoming van RSI, is de diagnose niet onomstreden.

De meest recente medische inzichten houden in dat er mogelijk géén medisch/wetenschappelijk aantoonbaar verband bestaat tussen RSI en beeldschermwerk. De gevolgen van dit voortschrijdend inzicht voor lopende en toekomstige procedures zijn nog niet bekend.