Overspannenheid of burn-out

Uw werkgever kan ook aansprakelijk zijn voor psychisch letsel. Daarbij kunt u denken aan overspannenheid of een burn-out als gevolg van stressklachten.

Om uw werkgever op schadevergoeding aan te kunnen spreken, is het wel van belang dat u duidelijk kunt maken dat er een verband bestaat tussen uw klachten en het werk en dat uw stress veroorzaakt is door de werkzaamheden.

Om bewijsproblemen in een eventuele gerechtelijke procedure te voorkomen is het van belang dat u bij uw werkgever tijdig aankaart dat de werkdruk (te) hoog is en dat u overbelast dreigt te raken. Door dit schriftelijk of per e-mail te melden, voorkomt u dat uw werkgever later ontkent dat u van uw klachten melding heeft gemaakt.

Daarnaast is het natuurlijk logisch dat uw werkgever zich in elk geval bewust moet zijn van uw (dreigende) klachten.

Aan de andere kant moet een werkgever in het algemeen sowieso in de gaten houden of zijn werknemer niet al te veel belast wordt. Een werknemer die bijvoorbeeld al het werk naar zich toe trekt en ’s avonds en in de weekenden bezig is met zijn werkzaamheden en bijna nooit op vakantie gaat, moet door de werkgever worden afgeremd.

In het algemeen is het bij stressklachten lastig om aan te tonen hoe deze nu precies veroorzaakt zijn. Het is daarom van belang dat u zoveel mogelijk informatie verzameld waaruit het verloop en de oorzaak van uw klachten blijkt. Het kan bijvoorbeeld handig zijn om een dagboek bij te houden zodat u later kunt laten zien hoe het verloop van uw klachten geweest is.

Daarnaast is het dus van belang dat eventuele problemen ook worden aangekaart bij uw werkgever. Denk ook aan de mogelijkheid van een gesprek met de bedrijfsarts om de problemen te bespreken en daarmee ook vast te leggen.

Een voorbeeld.

Werkgever aansprakelijk voor burn-out van overspannen chauffeur

De heer De Geus werkt als chauffeur en is onder meer belast met de planning. Op een gegeven moment meldt de heer De Geus zich ziek gemeld vanwege psychische klachten. Door een verzekeringsarts wordt vastgesteld dat de heer De Geus te maken heeft met een burn-out. Er volgt een gerechtelijke procedure.

De heer De Geus stelt dat hij jarenlang onder een enorme werkdruk heeft geleefd en daaraan uiteindelijk is bezweken. De werkgever erkent dat de heer De Geus altijd vooraan stond en altijd voor werk beschikbaar was, dat hij werk naar zich toe trok en niet delegeerde.

De werkgever zou er keer op keer op hebben aangedrongen dat de heer De Geus het rustiger aan zou doen. Verder betwist de werkgever niet dat de heer De Geus lange dagen maakte.

De werkgever geeft aan dat de heer De Geus nooit heeft aangegeven dat hij zijn werkzaamheden te belastend vond. Maar de rechter merkt hierover op dat de werkgever kennelijk wel wist dat de heer De Geus jarenlang zoveel werk op zich genomen heeft dat dit schadelijk voor zijn gezondheid zou kunnen zijn. De rechter gaat er daarom vanuit dat de werkgever daarmee tekortgeschoten is in zijn zorgplicht.

Maar het kan ook anders lopen:

Werkgever niet aansprakelijk voor stressklachten waarvan herkomst onduidelijk is

Arie heeft een baan waarbij hij veel internationale reizen moet maken en hij veel projectmatige klussen moet doen. In de afgelopen periode heeft Arie te maken gehad met veel wisselingen in het management.

Arie meldt zijn werkgever op enig moment dat hij parttime wil gaan werken om een betere balans te krijgen tussen werk en privé en omdat sprake is van een hoge werkdruk. Kort daarna wordt Arie ziek in verband met burn-out klachten en krijgt hij een uitkering naar een arbeidsongeschiktheidspercentage van 65 tot 80%.

Een door Arie ingeschakelde psychiater heeft bevestigd dat Arie arbeidsongeschikt is geraakt in de uitoefening van de werkzaamheden.

De rechter komt tot het oordeel dat onvoldoende is komen vast te staan dat de door de Arie gestelde stress door de werksituatie is veroorzaakt. Door de werkgever is namelijk naar voren gebracht dat er bij hem talloze werknemers in vergelijkbare functies en onder vergelijkbare omstandigheden werkzaam zijn, terwijl Arie de enige is die de door hem gestelde gezondheidsklachten heeft ontwikkeld en daarmee de WAO is ingestroomd.

Arie kan ook niet bewijzen dat hij geregeld bij zijn leidinggevenden heeft geklaagd over de hoge werkdruk. Volgens de rechter had Arie eerder melding moeten maken van zijn klachten. In gesprekken met zijn leidinggevende heeft Arie zich wel beklaagd over zijn teleurstellende carrièreverloop en gebrek aan waardering aan de kant van de werkgever.

De rechter komt tot de conclusie dat de werkgever zijn zorgplicht niet geschonden heeft. De schadeclaim van Arie wordt dan ook afgewezen.