Wat is mentorschap?

Mentorschap is een maatregel die wordt opgelegd aan een meerderjarig persoon als deze persoon als gevolg van een geestelijke of lichamelijke belemmering tijdelijk of voor een langere periode niet meer in staat is of bemoeilijkt wordt om zijn belangen van niet- financiële aard te behartigen.

Omdat het bij mentorschap gaat over niet-financiële zaken, moet u bijvoorbeeld denken aan beslissingen met betrekking tot de verzorging van de betrokkene, zijn verpleging, behandeling en begeleiding. Een voorbeeld is een (oudere) persoon die geleidelijk aan steeds verder dementeert.

Wat zijn de gevolgen van mentorschap?
Tijdens het mentoraat is de betrokkene onbevoegd om zelf rechtshandelingen te verrichten die betrekking hebben op zijn verzorging, verpleging, behandeling of begeleiding. De betrokkene wordt in dit soort rechtshandelingen door de mentor vertegenwoordigd.

Maar de betrokkene mag natuurlijk nooit tegen zijn vrije wil in onderworpen worden aan medische experimenten. Dat geldt ook voor opneming in een psychiatrisch ziekenhuis. Voorbeelden van beslissingen die de mentor wel mag nemen zijn:

• tandartsbehandelingen
• de keuze van het soort behandeling
• de keuze van bepaalde medicijnen (goedkoop ‘huismerk’ of duurder ‘A-merk’, terwijl werking dezelfde is)

De mentor treedt ook op als raadgever, bemiddelaar en als bewaker van de belangen van de betrokkene. Als de betrokkene buitensporig bang is voor de tandarts dan kan de betrokken persoon zich verzetten tegen de tandartsbehandeling. De mentor kan de behandeling wel doorgang laten vinden als hierdoor ernstig nadeel voor de betrokkene wordt verkomen.

De mentor brengt op verzoek van de kantonrechter verslag uit van het mentoraat. De mentor is verplicht om alle gewenste inlichtingen aan de kantonrechter te verstrekken.