Vijf misverstanden over alimentatie
Vrijwel iedereen die te maken krijgt met een echtscheiding wordt ook geconfronteerd met partner- of kinderalimentatie. Ondanks het feit dat er ruim 30.000 echtscheidingen per jaar worden uitgesproken, bestaan er over alimentatie veel misverstanden.
Tijd om de vijf grootste misverstanden op een rijtje te zetten.
1. ‘Ik heb voor onbepaalde tijd recht op partneralimentatie.’
Nee, de duur van partneralimentatie is eigenlijk altijd beperkt. De hoofdregel luidt dat er gedurende twaalf jaar alimentatie betaald moet worden, te rekenen vanaf het moment dat de echtscheidingsbeschikking is ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand. Maar als er sprake is van een kinderloos huwelijk dat vijf jaar of korter geduurd heeft, dan is de duur van de partneralimentatie beperkt tot de duur van het huwelijk.
2. ‘Kinderalimentatie moet betaald worden tot het kind of de kinderen achttien jaar zijn.’
De basisregel luidt inderdaad dat er kinderalimentatie betaald moet worden voor de kosten en opvoeding van minderjarige kinderen. Maar de wet kent ook een zogenaamde verlengde onderhoudsplicht. Dit betekent dat kinderen in de leeftijd van achttien tot eenentwintig jaar ook recht hebben op alimentatie voor het geval ze nog niet in staat zijn om in hun eigen onderhoud te voorzien.
3. ‘Als de alimentatie niet meer betaald wordt, kan ik een deurwaarder inschakelen.’
Het inschakelen van een deurwaarder is een mogelijkheid als de alimentatie door een rechter is vastgesteld. Maar in dat geval is het vaak goedkoper om gebruik te maken van de diensten van het Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen (LBIO).
Als de alimentatie niet door een rechter is vastgesteld, maar bijvoorbeeld tussen beide ex-partners is overeengekomen in een echtscheidingsconvenant, dan zal er door de alimentatiegerechtigde via een advocaat een verzoek bij de rechter moeten worden ingediend om de alimentatie alsnog vast te laten leggen in een rechterlijke uitspraak.
4. ‘Als mijn ex-vrouw een nieuwe relatie aangaat, mag ik de alimentatie stoppen.’
Volgens de wet eindigt de partneralimentatie automatisch als de alimentatiegerechtigde opnieuw trouwt, een geregistreerd partnerschap aangaat of met iemand gaat samenleven ‘als waren zij gehuwd’.
Deze laatste situatie wordt veel minder snel aangenomen dan vaak gedacht wordt. Het moet dan gaan om een samenleving die in feite alle kenmerken heeft van een huwelijk zoals het voeren van een gemeenschappelijke huishouding. Een LAT-relatie zal in het algemeen dus niet voldoende zijn om de alimentatie te kunnen stoppen.
5. ‘De hoogte van de alimentatie kan exact berekend worden.’
Bij elke alimentatieberekening draait het om twee begrippen: behoefte (hoeveel alimentatie is er idealiter nodig) en draagkracht (hoeveel alimentatie kan de alimentatieplichtige betalen).
De meeste juridische professionals beschikken over uitgebreide softwareprogramma’s waarmee de hoogte van alimentatie berekend kan worden. Toch blijft de uitkomst tot op zekere hoogte discutabel. De software is namelijk altijd afhankelijk van de ingevoerde inkomensgegevens en opgevoerde lasten.
Om snel een indicatie te krijgen van de hoogte van de partner- of kinderalimentatie kunt u gebruik maken van deze rekentool.