Snelheidsovertreding door hoogzwangere echtgenote
Paul de Wit ontvangt post van het CJIB en schrikt bij het lezen van de brief. In deze brief staat namelijk letterlijk: “U wordt verdacht van een strafbaar feit waarvan de gegevens onderaan deze kennisgeving zijn vermeld”.
Paul leest verder en ziet dat er met zijn auto op 7 augustus in de buurt van zijn woonplaats buiten de bebouwde kom 41 km/u te hard is gereden. Paul was echter op 7 augustus met vakantie en had zijn auto uitgeleend aan zijn vriend Rob die van de auto gebruikt mocht maken omdat zijn vrouw hoogzwanger was.
Paul neigt er toe om het transactievoorstel via de acceptgiro toch maar snel te betalen om er van af te zijn. Hij besluit eerst nog even om juridisch advies in te winnen bij een advocaat.
Deze advocaat raadt Paul aan om de boete niet te betalen en op het meegezonden ‘antwoordformulier’ aan te geven wat er precies gebeurd is. Op dit antwoordformulier kan Paul aangeven dat niet hij maar zijn vriend Rob de bestuurder is geweest.
Op deze wijze wordt het transactievoorstel aan Rob zelf gericht en niet meer aan Paul. Paul hoeft dan niet te betalen en het strafbare feit staat dan ook niet meer op zijn naam.
Enige tijd later ontvangt Rob het transactievoorstel van de officier van Justitie. Rob wil het bedrag niet betalen omdat hij vindt dat er sprake was van een noodsituatie: hij had immers zo hard gereden omdat hij zijn hoogzwangere vrouw die op het punt stond te bevallen, met spoed naar het ziekenhuis moest brengen.
Rob besluit daarom niet op het transactievoorstel van de officier van justitie in te gaan. Hij betaalt dus niet en de zaak komt voor bij de strafrechter. Rob vertelt ter zitting aan de rechter zijn verhaal en laat als bewijs de geboorteakte van zijn zoon zien die op 7 augustus is geboren.
De rechter vindt wel dat Rob te hard heeft gereden maar heeft tegelijkertijd ook begrip onder welke omstandigheden dit is gebeurd.
De rechter legt Rob een veel lagere boete op dan de officier van justitie had voorgesteld.